Müzik teorisi, notaların belirli değerlere sahip olduğu bir sistemdir. En büyük birim "tam nota" olarak adlandırılır ve bu birim müzikteki temel yapı taşlarından biridir. Tam notanın yarısına "yarım nota" denir ve bu notalar, tam notaların süre olarak yarısı kadar çalınır. Yarım notaların yarısına ise "çeyrek nota" denir. Daha küçük nota değerleri de mevcuttur ve bunlar sırasıyla sekizlik, on altılık, otuz ikilik ve altmış dörtlük notalardır.

Nota, müzik seslerini belirlemeye çalışan bir işarettir. Bazı ülkelerde notalar harflerle gösterilir. Notalar, beş çizgiden oluşan porte üzerine yazılır. Porte, notaların yüksekliğini ve süresini belirlemek için kullanılır.

Ek çizgiler kullanılarak "do-re-mi-fa-sol-la-si" notaları sıralanır ve bu sıralama birbirini takip eder. Portenin altına ve üstüne ek çizgiler eklenerek daha yüksek veya daha düşük notalar yazılır.

Her bir notanın kendine özgü bir değeri vardır. Notaların biçimleri, sürelerini ve değerlerini gösterir. Porte üzerindeki yerleri ise yükseklik derecelerini belirler. Notalar şekil olarak yuvarlak, beyaz, siyah, çengelli ve dörtlük olarak farklı biçimlerde olabilir. Bu şekiller, sırasıyla birlik, ikilik, dörtlük, on altılık, otuz ikilik ve altmış dörtlük olarak adlandırılır. Bu adlandırmalara göre, her nota kendisinden önceki notanın süresinin yarısı kadar çalınır. Örneğin, yuvarlak nota iki beyaz notaya, beyaz nota iki siyah notaya, siyah nota ise iki çengelli notaya eşittir.

Ek olarak, müzikte çeşitli süslemeler ve dinamik işaretler de kullanılır. Bu işaretler, müziğin ifadesini ve duygusunu artırmak için kullanılır. Örneğin, crescendo (kademeli olarak artan ses) ve decrescendo (kademeli olarak azalan ses) gibi dinamik işaretler, müziğin yoğunluğunu ve enerjisini yönetmek için kullanılır.

Sonuç olarak, nota değerleri müziğin temel yapı taşlarından biridir ve müzikal ifadeyi belirlemek için kullanılır. Notaların doğru ve etkili bir şekilde kullanılması, müziğin anlaşılabilir ve etkileyici olmasını sağlar.